شـــرمتــان بــاد ای خداونـــدان قــدرت !

بس کنیـــد !         بس کنیـــد از ایـــن همـه ظلــــم  و قســـاوت !         بس کنیــــد !

ای نگهبـــانــان آزادی ! نگهــداران صلـــح!

ای جهـــان را لطفتـــان تــا قعـــر دوزخ رهنمـــون !

ســرب داغ اسـت این کــه می  بـــاریــد بــر دل هــای مـــردم ... سرب داغ !

موج خـــون اســت ایــن کــه می بـــاریــد بــر آن کشتــی خــود کــاهگــلی را ... موج خــون !

گــر نـــه کــورید و نــه کــر ، گــر مســلســل هاتـــان یــک لحظــه ســـاکت می شــوند !

بشنـــوید و بنــگریــد : بشنـــویــد ایــن وای مــادرهــای جــان آزرده اســت

کـــانــدر ایــن شــب های وحشــت ســوگــواری می کننــد

بشنــویــد ایــن بانــگ فرزنــدان مـــادر مــــــرده اســت

کــز ستــم هــای شمــا  هــر گوشــه زاری می کننــد

بنگـــریــد ایــن کشتــزاران را کـــه مزدورانتـــان

روز و شــب بــا خــون مــردم آبیــاری می کننـــد

بنگــریــد ایــن خلــق عـــالم را که دنـــدان بر جــگر

بیدادتـــان را ، بردبـــاری می کننــد !

دســت ها را از دستتـــان ای سنــگ چشمــان ! ابــر خــداســت !

گـــر چـــه می دانــم آنچــه بیـــداری نــدارد ،

خـــواب مـــرگ بی گناهـــان اســت و وجـــدان شمــاست

با تمــام اشـــک هایـــم بـــاز ، نومیـــدانــه خـواهــش می کنــم :

بــس کنیــد!                بــس کنیــد!

فکــر مــادر هــای دلــواپــس کنیـــد ...

رحــم بــر غنچـــه هــای نــازک نــورس کنیــد !               بــس کنیــد!

                                      "فــ ـ ــ ـ ـریدون مشیــ ـ ـ ـری"

گفــ ــ ــتند :

حدیـ ـ ــٍٍٍٍٍٍٍٍٍٍٍٍٍٍٍث آشنــ ـٍایی جرمـــٍٍ اسـ ـٍـت

دلـــٍِِ بردن و بــــعد هـــٍم جدایـــی جرمـــٍ اسـ ـــت

فرهــ ــٍاد بلــــ ــٍند شـ ـــ ــــد و ز قبـ ــ ــرش فــ ــ ــٍرمود :

                                 دٍر مکتـ ـــــ ــٍب عشق بی وفــ ـــ ـــــٍایی جرم اســ ـــــ ــــٍت

........................

.

.

.

.

شـآیَـב میـ ـآטּ ایــטּ هَمہ בورَنـ ـگے

بـآیَـ ـב شیـ ـطـآטּ رآ بسـ ـتآییـ ـمـ ڪہ

בروغـ نَگُفتــ ــ . . .

جََــ ـہّنَمـــ رآ بہ جآטּ פֿـَریــב . . .

اَمّـ ــآ . . .

تَـ ـظاهُر بہ בوستـ בآشـ ـتَـטּ آבمـ نَڪَـ ـ

شِیـطاטּ نیـستَم

فِرشـته هـَم نیـستم

خُدا هَم نیستم

فـَقط دُختَـرم!

ازنـوعِ سـاده اش...

حـَـوا گونہ فـِکـر میـکُنم

نہ سیبـ خورده‌ام نہ گندم



مرا از بهشتـ بہ دنیاے زمینے آوردند

همینــ !

فَقـط بـہ خاطـِرِ یـک ســیب

تـا کـُجا بایَـد تـاواטּ داد...؟

مـَ ـטּ هميــْنَمــ

نــ ــﮧ ..چشـ ـمـآטּ آبے دآرَمــ

نـ ــﮧ.. كفـ ـش پـ ـآشنـﮧ بُـلـ ـند..

روے چَـ ـمـטּ هـآ غَــلـتــ ميزنَــمـ

نـ ـگرآטּ پـ ـآكـ شُـ ـدטּ رژ لبـ ـمــ

نيـ ـسـتمــ..!

خـ ـآلِـصـ ـآنـﮧ هَـمينـَمـْ...!

...........................

دیگـہ.........

پروفآیلم فعآلهـ میتونید ببینید

توضیحآتـﮯ ڪہ فڪر مـﮯ ڪردم لآزمهـ

از خودم نوشتم...دیگـهـ اگـهـ چیزﮮ رو

جآ اندآختم به بزرگـﮯ خودتوטּ
ببخشید

...........................


در زندگـﮯ بـرآﮮ هر آدمـﮯ !

از یـڪ روز،

از یـڪ جــآ،

از یـڪ نفـر،

بـہ بعـد...!

دیگـر هـیچ چیـز مثـل قبـل نیستــ!

نـہ روزهآ، نـہ رنگ هآ،نـہ خیـآبـآטּ هآ

همـہ چیـز مـﮯ شـود:

دلتنگـﮯ...!

...........................
من دلم می خواهد ساعتی غرق

درونم باشم!!

عاری از عاطفــه ها...

تهی از موج و سراب...

دورتر از رفقا...

خالی از هرچـﮧ فراق!!

من نـﮧ عاشق هستم ؛

و نـﮧ محتاج نگاهی کـﮧ بلغزد بر من..

من خودم هستم و یک حس غریب

که بـﮧ صد عشق و هوس می ارزد....

...........................
حوصلـﮧ خوـآندטּ ندـآرمـ!

حوصلـﮧ نوشتـטּ ـهمـ ندـآرمـ!

اینهمـﮧ دلتنگے نـﮧ بـــآ خوـآندטּ

ڪمـ میشــود نـﮧبـــآ نوشتـטּ

دلمـ آغوشـِ گرمـ میخوــآـهد.

...........................

ﮔﺁﮬﻰ ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ ﻧــﺁﺯ ﻛـﺷـﻳﺩ

ﻧـَـــﺑـﺁﻳـَـﺩ ﺁﮦ ﻛـﺷــــــــــــﻳﺩ

ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ اِﻧـﺗـﻅﺁﺭ ﻛـﺷـــــــﻳﺩ

ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ ﺩَﺭﺩ ﻛـﺷــــــــــــﻳﺩ

ﻧـَـﺑـﺁﻳـَـﺩ ﻓـَـﺭﻳـﺁﺩ ﻛـﺷـــــــﻳﺩ

ﺗـَـﻧﮬﺁ ﺑـﺁﻳـَـﺩ دَﺳـﺕ ﻛـﺷــﻳﺩﻭ رَﻓـتــــــ

...........................

خ ـدآیـآ ... !!!

اینـ روزآ کهـ تمـــوم شد

میآم میـــزنمـ رو شونتـو می گــم

جنبـه رو حآل کـرد ـی؟ ! : )

...........................


فلسفه نباف شاعر !

چه ممکـن ؛
چه محال ؛
چه جبر ؛
چه اختیار ؛

چه هر کووفت دیگری...

او رفته است دیگر!!

...........................

دلـَ مـــ عـجیبـ تـَنگـ شُدهـــ

بـَرایــــ تمامـــ لحظه هـآییـــ کـِ

دلـَت عـَجیبـ بـَرایـَمـــ تنگـ میــــ شُد ..!

...........................


اینــــ آدمــــ ها نمیداننـــد

نوشتنــــ برایـــــ کســــی کهــــ

خواننده یـــ اینــــ

نوشته ها نیستـــ
ـ
چقدر طاقتــــ فرســــــا ستــــ

عـــــــاشقـی

...

از اون نقــش هاییــست کـه نمیــتونم خـوب بـرم تـو قــالبش

نمیــتونم خوب درش بیــارم ...

نمیــتونم تحملـش کنــم.

تــازه می فهــمم برای زنــده مـاندن

لازم نیــس نگـات...نفسـت...دلـت به کسـی بنـد بـاشه

تــازه فهمیــدم تقدیـر بعضـی دست هــا خالیـست ،

تقدیــر بعضـی اسـم ها تنهــایی ...

تــازه فهمیـدم بـه ایـن زندگـی عادت کردم

ایـن که بهـانه نبــاشم برای کسـی

ایـن که بهـانه نبــاشد برایـم کسـی

ایـن که می شـود تنهــایی قدم زد

تنهــایی آواز خـواند و تنهــایی رقصیــد

ایـن که "مـــن" هم بـرای خـودش کسیــست حتــی بدون "تـــو" ...

بلــــــــــــــــه بدون تـــــــــــــــو

دسـت به دامن ^خدا که میشوم…

چیزی آهسـته درون من به صدا میاید که: ^نترس!

چــﮧ فرقے میکـنـﮧ؟

غـم پشـت لبـפֿـنـב

یـا لبخنــב پشـت غـم;

وقتـے هیچ کـבوم از لبـפֿـنـבات بــבون غـم کـامل نمیشــﮧ...!

چقـב פֿـوبـﮧ یکـے بـاشـﮧ ،

کــﮧ آروم בر گـوشت بگــﮧ :

غصــﮧ نـפֿـورے هـا من هستـم ....!

نـــــﮧ

نمیـבانــے

هـیچ کس نمیــבانـב پشـت ایـن چهـره آرام چــﮧ בر בلـم می گـذرב

نمیـבانــے

کـسی نـمیــבانــב ،

ایـن آرامش ظـاهر

و ایـن בل نـا آرام چـقـבر פֿـستــﮧ ام می کـنـב...

هــر روز بیــش تـر از בیـــروز

بـه ایـن جمــلـﮧ ایمــان می آورم کـﮧ :

"روزگـــــــار غریـبــیـســت"

فیلـم مسـפֿـره اے بـﮧ نـام زنـבگـے

بـازیگـر مـزפֿــرفـے بـﮧ نـام مـטּ

از کـارگـرבاטּ פֿــوبـے مثـل تـو بعیـב بـوב "פֿـُــבا"

گـاهـے وقـت هـا آنقـבر از زنـבگـے سیـر مـے شـوم

کـﮧ בلـم مـے פֿـواهـב

سـاعـت را روے "هیـچ وقـت" کـوک کنـم...

بعضـے בرב هـا مثـل چـایـے مـے مـونــטּ

بـا گـذشـت زمـاטּ سـرב میشـטּ;

ولے تلـפֿـیـشـوטּ از بیـטּ نمیـره ...

او راפــت از مـטּ گـذشت

اگـر פֿــבا هم راפــت از او بگـذرב ;

قـیامـت را مـטּ بـﮧ پـا مـے کنــم ...

لـَعنـَـت بـﮧ کسایــے کـﮧ פֿـوב عوضیـشـــوטּ بغـل یــکے בیـگـﮧ هـستـטּ

ولــے یاב کثیفشوטּ پیـش مـاسـت...

آפֿـ!!!

کــہ چقــבر
בلـــم مــــے ســوزב

بـــرای בلـــم!!!